سکوت شاید رساتر باشد

واژه هایمان به یغما رفت و ابتذال تکرار، از انها یک مشت شعار بی مایه و پوچ ساخت. عشق، اخلاق، نیکی، تعهد، چقدر مزخرف... اکنون ما مانده ایم و دستانی بی کلمه و دنیایی که بدون کلمات، بی معنی تر از قبل هم شده است.