و هر آنچه می گویم، صرفا یک نسخه شخصی ست!

به همه قاعده ها مشکوکم. لحظه لحظه زندگی باید سرشار از استثنا باشد. قواعد، قالب ها را می سازند و قالب ها فرهنگ مسلط را. فرهنگ مسلط مخرب است، هر جنایتی را با این تحلیل که "تا بوده همین بوده"، توجیه پذیر می کند. اراده تغییر را در فرد می کشد و تن دادن به رویه های گروهی را به عنوان ارزش و هنجار، به فرد تحمیل می کند. فرایند تفکر هر بار باید از نو شکل گیرد، اتکا به مفرضات مسلط برای توسعه یک نظریه، تن دادن به فرهنگ مسلط است. طی کردن این پروسه، هر بار و هر لحظه، از ابتدا و از نو، هر چند ممکن است نیازمند صرف زمان و انرژی بسیار برای هر تصمیم و هر اقدام باشد، باز هم به خطر احتمالی ناشی از تخریب تدریجی و استحاله ذهن و اندیشه به دلیل تکرار مکررات قالبی عموم، می ارزد.