Complexity

بخش قابل توجهی از آثار ادبی، بیان هنرمندانه حسرت و اندوهی ست که انسان در جریان تغیرات محیطی -عمدتا تکاملی- نسبت به شرایط گذشته از خود بروز می دهد. چرا آدمی تا این حد دل در گرو گذشته دارد؟ نوستالژی، حاصل تحریف خوشایند وقایع و رویدادهای گذشته توسط مغز نیست؟ تحریف خوشایندی که انسان را به محیط امن و آشنای گذشته پیوند می دهد و در مقابل پیچیدگی های محیط متغیر حال و ناشناخته های محیط پرابهام آینده محافظت می نماید؟ چرا باید گامی به عقب و بازگشت به گذشته، خواسته یک انسان باشد؟ آیا بازگشت به سادگی، تنها راه غلبه بر دشواری درک پیچیدگی هاست؟